Ο τίτλος Τα ρέστα, μοιάζει να θέλει να πιστέψουμε ότι δεν έχουμε μπροστά μας παρά μαζέματα, υπολείμματα της συγγραφικής παραγωγής του Κώστα Ταχτσή, ή ιστορίες πρόχειρα συγκεντρωμένες κάτω από το ίδιο εξώφυλλο. Πρόκειται, βεβαίως, για παγίδα - και, όπως ανακαλύπτει γρήγορα ο αναγνώστης, δεν είναι η μόνη παγίδα που του έχει στήσει ο συγγραφέας. Τα ρέστα δεν είναι απλά ιστορίες που περίσσεψαν στο συγγραφικό εργαστήρι, όσο και αν κάποιοι χαρακτήρες (η επιβλητική γιαγιά, ο θείος, η μητέρα) και, λεπτομέρειες (οι δυο χειροβομβίδες στο μπάνιο, η δουλειά του θείου σε εφημερίδα, η σχέση μητέρας-γιαγιάς) μοιάζουν να έχουν βγει κατευθείαν από το πασίγνωστο μυθιστόρημα του συγγραφέα Το τρίτο στεφάνι. [...] Τα ρέστα δεν είναι όμως ούτε ακριβώς αυτοβιογραφία, αν και παίζουν οργανικά και με αυτή την ιδέα.

[...] Συναρτώντας το βιβλίο όχι μόνο από ήδη δημοσιευμένα διηγήματα, αλλά και από αρκετά μέχρι τότε αδημοσίευτα, ο Ταχτσής ακολούθησε με τρόπο ευρηματικό το μοντέλο του κύκλου διηγημάτων - αυτό που ο ίδιος αργότερα θα ονόμαζε μυθιστόρημα αλυσίδα.

(από το επίμετρο του Δημήτρη Παπανικολάου)